Laten we beginnen bij het begin: waar heb jij in de jeugd gevoetbald en hoe ben je bij CION terechtgekomen?
Danny: ‘Ik ben begonnen bij TSB, The Shell Boys. Het gaat me wel aan het hart als ik zie hoe het er bij ligt nu, maar toen ik daar met voetballen begon zag het er nog allemaal prima uit. Ik heb ook nog een tijd bij HVO in de jeugd gevoetbald, tot en met tweedejaars A en daarna ben ik vertrokken naar Victoria’04. In het eerste seizoen bij die club scheurde ik mijn meniscus finaal af en verrekte ik op hetzelfde moment mijn kruisband. Twee jaar heb ik toen niet gevoetbald vanwege die blessure. In die tijd werkte ik bij Verolme en Han van Leeuwen, de toenmalige trainer van CION, was een van mijn collega’s. Toen hij hoorde dat ik gevoetbald had, maar al een tijd aan het revalideren was, vroeg hij aan me of ik dat niet bij zijn club wilde komen doen. ‘Ik zou er verder aan mijn herstel kunnen werken ‘, zo vertelde hij. Ik ben een keer gaan kijken en trof daar heel veel bekenden aan, jongens die ik kende van het uitgaansleven of van mijn werk. Ik had het vanaf de eerste dag prima naar mijn zin en ben meteen lid geworden. Ik ben de club altijd trouw gebleven, op een uitstapje naar ASWH en CWO na.’
Je zegt dat je het vanaf het allereerste begin prima naar je zin had bij CION, maar waarom ben je dan naar ASWH gegaan?
Danny: ‘Omdat ze mij vroegen om daar te komen voetballen. Ik speelde bij CION in die tijd in de vierde klasse en bij ASWH zou ik in het tweede elftal gaan voetballen, dat reserve hoofdklasse speelde. Dat was toch een paar stapjes hoger. En als het allemaal heel goed zou verlopen en ik me als speler goed zou ontwikkelen, dan zat er misschien wel iets meer in, zo dacht ik van tevoren. Dat is niet gelukt. Ik heb er een jaartje gevoetbald, heb als spits 10 doelpunten gescoord, maar na een tijdje had ik het toch wel gezien daar. Ik heb bij ASWH het seizoen wel afgemaakt, maar ik voelde me er niet helemaal op mijn gemak. Ik vond dat er af en toe met twee maten gemeten werd. Je kreeg wel eens commentaar als je iets niet goed gedaan had, maar jongens die wat belangrijker waren en meer aanzien hadden, werden er niet op aangesproken als ze dezelfde fouten maakten. Daar heb ik in een boze bui eens iets van gezegd en toen was het klaar daar. Daarna heb ik bij CWO gevoetbald en wilde daar wel blijven omdat ik een goede klik had met Jeff Stans, die daar toen als interim-trainer het seizoen afmaakte en die ik al van vroeger kende. ‘Hang je toekomst nooit op aan de trainer’, zei Jeff tegen me. ‘Die gaat dus weg bij CWO’, dacht ik en daarom ben ik terug naar CION gegaan. Dat was na het seizoen 2018-2019. Jeff werd een jaar later toch trainer bij CWO, haha. Maar ik was allang weer terug bij CION en daar heb ik het heel erg naar mijn zin, want dat is toch echt mijn clubje en ik ga hier nooit meer weg.’
Omschrijf de sfeer eens bij CION.
Danny: ‘Hoewel we als spelers vroeger niet in de jeugd samen hebben gespeeld en daardoor dus niet een goede band hebben kunnen opbouwen is die onderlinge samenhang er toch bij CION. Iedereen heeft een hele goede klik met elkaar en alle spelers bij CION kunnen prima met elkaar overweg. Het is echt multicultureel ook, we hebben hier alle smaken. Je moet hier wel tegen een geintje kunnen en als er gevoetbald wordt, moet je echt tot het gaatje gaan. Dan is het allemaal prima in orde. De sfeer bij ons is echt heel speciaal. Ik weet zeker dat minstens tachtig procent van de spelers bij ons komt voetballen omdat het zo gezellig is. De derde helft is bij CION net zo belangrijk als de eerste en de tweede helft. Altijd is het bijzonder leuk op de club en jongens die bij andere verenigingen voetballen, komen op zaterdagmiddag bij ons ook wat drinken in de kantine als de boel bij hun gesloten is. We doen echt veel samen. Nu door de corona staat dat wel op een laag pitje en dat vind ik echt ontzettend jammer, maar normaal gesproken kijken we bij elkaar thuis naar voetbal, gaan we uit of gaan samen ergens een hapje eten. En ook op de club worden dingen geregeld. Een pizza eten of zo. Ik mis dat soort dingen nu dat door de corona al een hele tijd niet kan. Ik kan niet wachten tot het weer wel mogelijk is.’
Wat voor soort voetballer ben jij?
Danny: ‘Ik ben spits. Niet eentje die het moet hebben van technische vaardigheden, want scharen en andere technische kunstjes, dat is aan mij niet besteed. Ik moet het meer hebben van inzet, werklust en doorzettingsvermogen. Ik laat niet zo snel de kaas van mijn brood eten en ben best wel pittig. Tot een jaar of vier geleden pakte ik veel gele kaarten. Te veel. Niet door overtredingen, maar altijd door praten. Ik was op het veld een echte babbelbox. Maar dat heb ik afgeleerd, omdat ik bij een schorsing steeds zat te verbijten over hoe dom ik weer was geweest. De knop is om en wat dat betreft gaat het nu beter, veel beter. Wijsheid komt met de jaren zeggen ze toch, haha?’
Je zegt dat spelers bij CION komen voetballen omdat het er zo gezellig is. Maar jongens die bij hoofdklassers gespeeld hebben komen bij CION toch niet voor een appel en een ei voetballen?
Danny: ‘Toen ik twee jaar geleden van CWO terugkwam naar CION heb ik een welkomstpremie gekregen. Verder heb ik nooit iets gekregen. Geen premie, geen andersoortige vergoeding. Niks. Hoe dat met de andere spelers zit, dat weet ik echt niet. Maar aan de namen te zien van de jongens die hier komen voetballen, als je weet op welk niveau ze eerder gespeeld hebben, dan kan ik me niet voorstellen dat zij niets krijgen. Maar zeker weten doe ik dat dus niet.’
Hoe is dat, om samen te voetballen met steeds weer nieuwe jongens in je team?
Danny: ‘Daar is helemaal niks mis mee, want de voetballers die erbij komen zijn goed en voegen kwaliteit toe en ze zijn ook jong, want wij hebben best wel een oude ploeg. En als die nieuwe gasten dan ook nog eens meegaan in de sfeer die hier heerst, horen ze er echt helemaal bij. Die jongens die een paar jaar geleden van Smitshoek naar CION kwamen, daar was helemaal niks mis mee. Vanaf de eerste dag was het alsof ze hier al jaren rondliepen en zo hoort het natuurlijk ook. Het is in het begin van elk seizoen trouwens wel passen en meten, kijken hoe het team er uit komt te zien en hoe we het sterkst zijn. De corona doet daar ook geen goed aan. Dit seizoen hebben we maar twee competitiewedstrijden kunnen voetballen en stond het team er nog niet helemaal. We hebben die twee wedstrijden dan ook verloren. Door de corona is er ook nog geen zicht op hoe sterk we zijn, maar ik heb er alle vertrouwen in dat dit goed komt als we weer wel kunnen voetballen. Dan komt het met CION allemaal goed. Met Ricky van den Bergh hebben we namelijk een trainer in huis, die prima bij ons past. Hij is van niet lullen, maar poetsen. Hij is hard, heeft een grote mond, maar wil ook presteren. Ik hou daar wel van. Zijn oefenstof is heel erg goed, dus ook wat dat betreft zit het wel snor. Nee, het komt wel goed met CION, ook al omdat we er volgend seizoen weer prima spelers bij krijgen.’
